... حوا گفت : زندگی جاوید آرزوی همه است ، برخی از فرشتگان هم زندگانی جاوید ندارند و در آرزویش می سوزند .

ابلیس گفت : خدای مرا از همه بیشتر دوست دارد که زندگانی جاوید بخشید . من تا روز رستاخیز در کنار او و مکمل اویم .

حوا پرسید : گویند با خفت و خواری نزد همگان عتاب و خطابت کرد ؟

پاسخ شنید : من فرشته ام ، لاکن در این خیل عظیم فرشتگان نیستم . چرا که خدای خود را مظهر روشنایی می داند و مرا مظهر تاریکی . او آگاه است که سفیدی و سیاهی ، نور و ظلمت لازم و ملزوم یکدیگرند . نور نباشد ، ظلمت معنا ندارد . ظلمت نباشد ، نور بی معناست . جهان یکسره نور یا یکسره ظلمت بی انگیزه است برای زیستن و عشق ورزیدن ، حتی برای خدای که مرا در انظار عتاب و خطاب کرد !

**************

گفتند : پروردگارا ! از چه رو انسان را برای چنین امر خطیری برگزیدی ؟

فرمود : ما بر آسمان ها و زمین و کوه های عالم عرض امانت کردیم ، همه از تحملش امتناع ورزیدند و اندیشه کردند تا آن که انسان ناتوان پذیرفت و انسان هم در امانت ، بسیار ستمکار و ناتوان بود .

گفتند : در وجود مستغنی تو چه کم بود که انسان را آفریدی ؟

فرمود : من گنج مخفی بودم و شایسته بود که شناسانده شوم . پس آدم را آفریدم تا با اعمال نیک و بد خود در شناساندن من بکوشد .

گفتند : این آدم که آفریدی از او و فرزندانش همه طاعت می خواهی یا معصیت ؟

فرمود : از چه رو می پرسید ؟

گفتند : اگر طاعت می خواهی ، اینک ما تو را مطیعیم . اگر عاصی می خواهی ، پریان و اجنه عاصی بودند که به جزایر غیر مسکون عقب راندی .

فرمود : از فرزندان آدم نه همه اطاعت می خواهم چنان که از شما ؛ و نه همه معصیت می خواهم چنان که از جنیان تبه کار . بلکه از آنان هم اطاعت می خواهم و هم معصیت .

گفتند : از این اندیشه و عمل چه سود می بری جز شناساندن خود ؟

فرمود : به اطاعت ایشان ، من نیز ایشان را ثواب می دهم تا فضل من پدید آید و به معصیت ایشان ، ایشان را بیامرزم تا رحمت من پدید آید ....

((تکه هایی از کتاب آدم و حوا ، سه گانه روز اول عشق – محمد محمد علی))

... و این هم آیه ای برای تو که می دانم دوستش داری : {{ الیس ا... بکاف عبده ؟ }}

(( آیا خداوند برای بنده ی خویش کافی نیست !؟ ))

سوره ی الزمر آیه ی 36